Kustgezicht met tjalk. Schilderij van Ludolf Bakhuizen
Het waren de nadagen van de drukte op de Reede. Als gevolg van talloze oorlogen was het Nederlandse handelsnetwerk veel kleiner geworden dan het in de Gouden Eeuw was. Bovendien verzandde het Spanjaardsgat, de route vanaf de Reede naar het noordwesten.
En juist in die tijd kreeg Skil een haven. Hij was niet groot. Hij was dan ook niet aangelegd voor echte zeeschepen, maar voor de Texelse vissers en voor de kleine vrachtschepen die goederen en mensen naar en van het eiland vervoerden: de tjalken en smakken van de beurtschippers.
Wat sterk meespeelde was dat twee andere dorpen op Texel hun natuurlijke havens vaarwel moesten zeggen. De vissers en loodsen uit Den Hoorn hadden lange tijd hun ankerplaats in het Spanjaardsgat. De Oosterender vissers gingen van oudsher voor anker op de Oestergronden, maar die slibden ook steeds verder dicht. En dus kwam er een haven op een punt waar weinig aanvoer van zand of slib was: bij Skil.
